Rafaelle van Engers
Rafaelle (1969) maakt kleurrijke, intuïtieve schilderijen waarin thema’s als identiteit, diversiteit, het verlangen naar verbondenheid en het zoeken naar je ‘tribe’ centraal staan.
Haar werk omvat zowel figuratieve als abstracte schilderijen. In de serie My Imaginary Friends (MIFs) verbeeldt ze gezichten die symbool staan voor innerlijke werelden, neurodiversiteit, culturele wortels en het verlangen naar contact. Deze denkbeeldige vrienden—soms stoer, soms teder of opstandig—worden vergezeld door korte, ogenschijnlijk terloopse verhaaltjes die gevoelens aanraken en uitspreken wat vaak onbesproken blijft. In andere schilderijen toont Rafaelle groepen mensen: waar de friends nog op zoek waren, lijkt hier een tribe gevonden. Samen proberen ze nieuwe verbindingen vorm te geven.
De denkbeeldige vrienden zijn er niet alleen voor Rafaelle—ze zijn er ook om bij anderen een snaar te raken. Zo werd Mila, de trompetspelende ‘friend’, daadwerkelijk geïnterviewd over de gedeelde liefde voor muziek tussen haar en Rafaelle. Een voorbeeld van hoe ver verbeelding kan reiken, en hoe kunst onverwachte verbindingen tot stand kan brengen.
Ook in haar abstracte werk is haar hand herkenbaar. Door het kleurgebruik, gelaagde texturen en de titels—die vaak verwijzen naar verlangen en persoonlijke groei, blijven haar thema’s voelbaar aanwezig. Titels spelen een belangrijke rol in haar werk, wat mede voortkomt uit haar achtergrond als schrijver.
Rafaelle werkt voornamelijk met acrylverf en gemengde technieken op houten panelen. Haar kleurgebruik is expressief en persoonlijk: ultramarijn en lapis lazuli verwijzen naar haar liefde voor blauwe spijkerbroeken en sieraden, maar ook naar haar tomboy-zijn. Diepe roodtinten en zachte roze nuances weerspiegelen haar unieke blik als vrouw. Licht okergeel—een kleur die ze aanvankelijk intuïtief gebruikte—bleek later haar eigen huidskleur te weerspiegelen, en verbindt haar met haar Aziatisch-Caribische afkomst en het verlangen naar meer representatie van lichamen in die kleur.
Haar schilderijen zijn uitnodigingen om stil te staan bij wie we zijn, en hoe schoonheid vaak schuilt in het imperfecte of het kwetsbare. Ze hoopt dat haar werk een beetje kleur brengt in de dag, en uitnodigt tot verbinding—precies zoals je bent.
