Het porem van Mokum

Het driedimensionale portret was altijd voorbehouden aan mensen die gelauwerd werden, meestal uit de maatschappelijke elite. Voor het Porem van Mokum zijn mensen geportretteerd die misschien niet allemaal hoog op de maatschappelijke ladder staan, maar die wel een significante plaats innemen in onze samenleving. Die nodig en belangrijk zijn en een inspiratie voor anderen. Zoals we dat eigenlijk allemaal kunnen zijn. Het Porem geeft deze mensen een gezicht. In beeld en tekst.

Door een persoonlijke zoektocht, waarin een (familie)trauma zorgde voor een vervormd beeld van een bijzondere oma, begreep initiatiefnemer van het Porem Saskia de Rooy, dat als we elkaar niet kennen, dit kan leiden tot vooroordelen en afwijzing. Door elkaar te léren kennen, ontdekken we elkaars talenten en beseffen we dat we allemaal mensen zijn die ieder op onze eigen manier een steentje bijdragen.

We nemen elkaar allemaal verschillend waar. Dat zie je ook aan al deze portretten die gemaakt zijn door 17 verschillende kunstenaars, iedere beeldhouwer heeft immers een eigen handschrift. Jouw waarneming van de werkelijkheid is niet meteen die van ieder ander. Praten met elkaar neemt misverstanden weg.

Het Porem van Mokum is gemaakt door heel veel mensen samen, over een periode van vier jaar. Het resultaat zie je terug in dit boek.

Saskia de Rooy

Na haar afstuderen aan de kunstacademie, maakt Saskia de Rooy (1968) gebouwachtige vormen die verwijzen naar de menselijke binnenwereld. Voel je je gevangen of juist vrij? En ís dat ook zo?, is de vraag die het werk stelt. Ze maakt dan vooral werk voor beeldentuinen en met allerlei verschillende materialen. Als ze moeder wordt verschuift het zwaartepunt naar figuratief werk van voornamelijk keramiek. Een tijdje later legt ze zich toe op het portret.

Haar maatschappelijke betrokkenheid resulteert in het Porem van Mokum, een groot (Amsterdam) en een tijdje later (in)sight; a portrait project (Carroll University, Wisconsin,VS). Nu haar kinderen volwassen zijn komt de verscheidenheid aan materialen terug en worden de werken weer groter. De plaats van de mens in deze wereld blijft het onderwerp. Hoe voelt het om mens te zijn hier en nu? Daarbij initieert ze acties die gelijktijdig kunst zijn, om de positie van vrouwen in de kunst onder de aandacht te brengen en te verbeteren.